کاربرد ایمپلنت در کودکان

کاربرد ایمپلنت در کودکان چیست

موضوع کاربرد ایمپلنت در کودکان چیست را باید بررسی نمائیم. تروما و هایپودنشیا شایع‌ترین ناهنجاری ‌های دندانی مادرزادی در کودکان هستند. درمان معمول آن ها، اغلب کاربرد پروتز متحرک است، ولی تحلیل استخوان آلوئول باقیمانده، مشکلات پریودنتال و پوسیدگی ثانویه با استفاده از آن افزایش می یابد. کاربرد ایمپلنت حفظ استخوان باقیمانده و افزایش گیر، ثبات، زیبایی و قدرت جوندگی و در کل بهبود کیفیت زندگی بیماران است. کاربرد ایمپلنت در بیماران در حال رشد به جهت یکپارچگی با استخوان و اثرات ناخوشایند آن بر رشد اسکلتی فک بالا و پایین و رویش دندانی، نگرانی ‌هایی ایجاد می کند. هدف این نوشتار با مرور روند رشد اسکلتی و دندانی و اثرات آن بر کاربرد ایمپلنت و همچنین ارائه راهنمایی بر اساس نوشتار‌ها و کتب مربوطه جهت تجویز یا عدم تجویز ایمپلنت است. این مطالعه با بازنگری اطلاعات در پایگاه ‌های Scholar Google ،Pubmed ،Embase ،Blackwell Synergy ،Science direct از سال ۱۹۸۵ تا ۲۰۰۸ انجام شد. بیماران در حال رشد اغلب به بازسازی‌های پروتزی در نواحی بی دندان نیاز دارند تروما و هایپودنشیا شایع‌ترین ناهنجاری‌های مسبب بی دندانی مادرزادی کودکان هستند. درمان معمول بیماران قبل از تکمیل رشد اسکلتی و دندانی، پروتز های متحرک است. با این حال، تحلیل استخوان آلوئول باقیمانده، مشکلات پریودنتال و پوسیدگی های ثانویه، با کاربرد پروتز متحرک افزایش می یابد امروزه ایمپلنت، به دلیل کاهش نیاز به آماده سازی دندانی در بی دندانی نسبی، افزایش گیر و ثبات در بی دندانی کامل، افزایش زیبایی و قدرت جوندگی و بهبود کیفیت زندگی در بسیاری موارد بهترین طرح درمان در نواحی بی‌ دندان بوده و تمایل به استفاده از آن به دلیل موفقیت پروتز های متکی بر آن (۸۳ درصد در فک بالا و ۹۴ درصد در فک پایین) رو به افزایش است.اوها در یک متاآنالیز، میزان بقای ایمپلنت شش ماه بعد از تحمل بار ۹۳/۶ درصد برای دنچر های نسبی ثابت و ۹۷/۵ درصد برای روکش ‌های تک ذکر شد. بزرگترین نگرانی در قراردهی ایمپلنت در کودکان و نوجوانان، رشد اسکلتی و دندانی است. اثر رشد بر موقعیت ایمپلنت و اثر ایمپلنت و پروتز های متکی بر آن بر رشد اسکلتی و دندانی، محدودیت‌ هایی در کاربرد معمول آن در افراد در حال رشد ایجاد می نماید. درخواست بیش تر جهت کاربرد ایمپلنت به دلیل افزایش آگاهی والدین از اثرات مثبت روانی آن، همچنین تمایل به درمانی باثبات‌تر و بهبود حفظ استخوان از نظر فیزیولوژیکی در نواحی بی دندان مادرزادی یا ترومایی در مقایسه با پروتز متحرک، دندان پزشک را مجبور به ارزیابی و آگاهی بیشتر از روند رشد و اثرات متقابل آن با قراردهی ایمپلنت می نماید. بررسی موضوع کاربرد ایمپلنت در کودکان را باید در دستور کار قرار دهیم. باید بدانید در ابتدا که کاربرد ایمپلنت در کودکان چیست. دکتر الهام محسنی به عنوان مدیر تیم تخصصی کلینیک دندانپزشکی دشتستان دنتال چگونگی انتخاب بیمار و عوامل مؤثر بر آن، موارد کاربرد ایمپلنت دندانی در کودکان و اثر متقابل آن با تکامل صورتی در مقالات و کتب در دسترس، گرد آوری شدند. با وجود مزایای کاربرد زود هنگام ایمپلنت در برخی بیماران با شرایط ویژه (ابتلا به سندرم ‌ها) با فواصل زیاد بین دندانی قراردهی تأخیری ایمپلنت تا زمان تکمیل رشد اسکلتی و دندانی و کاربرد درمان‌ های جایگزین نظیر پروتز های متحرک و ثابت و ارتودنسی توصیه شده است زیرا ایمپلنت در یک محیط دینامیک قرار داده خواهد گردید و مشابه دندان عمل نمی کند و در طی رشد و جابجایی دندان ها نیز ثابت است و سبب ناهنجاری و بر هم زدن ردیف دندانی خواهد گردید و از سوی دیگر، تفاوت‌های فردی فراوان و غیر قابل پیشبینی به ویژه قبل از تکمیل رشد نیز پیشگویی نتایج ایمپلنت گذاری را ناممکن می ‌سازد. لذا، قراردهی ایمپلنت در دوران دندانی مختلط و حتی طی بلوغ، پیش آگهی محدودی دارد و در صورتی که دندان پزشک مجبور به قراردهی زود هنگام ایمپلنت است، نواحی بی ‌دندان طویل ‌تر و متعدد تر بر بی دندانی‌های منفرد (به دلیل طبیعت انکیلوتیک و عدم رشد عمودی ایمپلنت همراه دندان های مجاور) برتری دارند. این نوشتار با هدف مرور روند رشد اسکلتی و دندانی و اثرات آن بر کاربرد ایمپلنت، همچنین ارائه راهنمایی جهت تجویز یا عدم تجویز ایمپلنت برحسب نحوه رشد، تعداد، محل و نوع بی دندانی براساس بیماری به تفکیک فکین ارائه خواهد گردید. این مطالعه مروری با جستجو در پایگاه‌ های،Embase ،Blackwell Synergy ،Science direct Scholar Google ،Pubmed از سال‌ های ۱۹۸۵ تا ۲۰۰۸ انجام شد. کلید واژه ‌های مورد جستجو شامل ایمپلنت دندانی کودکان، رشد اسکلتی و دندانی، ایمپلنت اطفال، هایپودنشیا و آنودنشیا بودند. اطلاعات پیرامون روند رشد اسکلتی و دندانی در ابعاد مختلف. ایمپلنت و نحوه رشد اسکلتی و دندانی را باید تشریح کنیم تا بیشتر بدانید در مورد کاربرد ایمپلنت در کودکان. کارشناسان سایت کلینیک دندانپزشکی دشتستان دنتال عنوان می کنند که به طور کلی رشد با سرعت زیاد در دوره نوزادی شروع می شود، در دوره کودکی کاهش و در دوره نوجوانی افزایش نسبی می یابد و در نهایت به کاهش پایداری در سرتاسر عمر خواهد رسید. گزارش ‌های محدودی از کاربرد ایمپلنت در کودکان موجود می باشد ولیکن بدون شک اوسئواینتگریشن در فک کودک نیز رخ داده است و اساسا ایمپلنت ‌های دندانی به دلیل عدم وجود لیگامان پریودنتال و جوش خوردگی به استخوان، شبیه دندان های شیری انکلیوز رفتار می کنند، لذا این دندان ها، مدل ‌های مناسبی جهت بررسی رفتار ایمپلنت در کودک در حال رشد است. از عوارض این دندان ها می ‌توان به نقض روند های تطابقی حین رویش اسکلتی و دندانی، مدفون شدن و در نهایت اکلوژن ناهنجار شدید ثانویه به کج شدگی دندانی و اختلاف رشد اسکلتی با ناحیه دندان های مجاور اشاره نمود. بیورک معتقد است رشد کلی بخش میانی صورت در جهت پایین وجلو و مرتبط با قاعده جمجمه بوده که تا ۷ سالگی بخش عمده آن به طور غیر فعال دراثر رشد قاعده جمجمه است.ولی بین ۷ تا ۱۵ سالگی عامل عمده جابجایی قدامی کمپلکس نازوماگزیلاری، رشد درزهای فک بالا و بینی ست. رشد عرضی فک بالا توسط درز میانی کام که یک ناحیه رویشی مهم بوده و سرعت رشد آن در خلف سه برابر قدام است، کنترل خواهد گردید. این، اولین بعدی است که رشد آن به حد بالغین خواهد رسید. در مورد کاربرد ایمپلنت در کودکان بیشتر سخن خواهیم گفت. موضوع کاربرد ایمپلنت در کودکان اهمیت فراوانی دارد. کارشناسان سایت کلینیک دندانپزشکی دشتستان دنتال عنوان می کنند که رشد عمودی ماگزیلا نیز در اثر رشد درز های صورتی و رسوب استخوانی در سطح آلوئول دندانی رخ خواهد داد. تحلیل در سطح داخلی بینی به ویژه در قسمت قدامی آن و رسوب استخوان در سطح پالاتال، کافی سبب جبران حرکت چرخشی فک بالا در خلف خواهد گردید. کرونین و همکاران، بعد عمودی رشد فک بالا را نگران کننده ‌ترین بعد در قراردهی ایمپلنت دانسته و در طولانی مدت اثرات مخربی بر زیبایی و عملکرد ترمیم بعدی، برای آن پیشبینی نموده اند. پس ازقرار دهی ایمپلنت درفک بالا در کودک ۴ ساله مایر و همکاران تبدیل سیستم دندانی شیری به دائمی به همراه چرخش عرضی فک بالا را سبب کاهش طول قوس و محیط قوس دندانی دانسته ‌اند" این تغییرات سبب ایجاد قوس دندانی کوچک‌تری در ۱۸ ماهگی نسبت به ۴ ماهگی خواهد گردید ۱۲ در بعد طولی رشد دندانی، علاوه بر این حرکات دندانی، کل مجموعه دندانی فک بالا نیز در یک موقعیت (قدامی ‌تر) نسبت به قاعده فک بالا قرار می ‌گیرد)". حرکت قدامی کل مجموعه دندانی فک بالا مطالعه ‌های طولانی ‌مدت رویش لبیالی دندان های دائمی به جای شیری را نشان داده ‌اند که این جایگزینی تغییرات افزاینده قابل توجهی را در عرض قوس دندان دائمی ایجاد می نماید. در پسران (به دلیل بلوغ) اندازه قوس و تغییرات آن دیرتر، رشد آن طولانی‌تر و سرعت آن بالاتر است که حدود 0.5 تا 3 میلیمتر ارزیابی شده است. مطالعه جونز و همکاران، ۳ تا ۴ میلیمتر افزایش ارتفاع ماگزیلا را طی رویش و ریزش دندان های شیری نشان داد که این مقدار، با رویش دندان های دائمی بیشتر می ‌شد. افزایش واقعی ارتفاع دندانی (حدود 5 تا 6 میلیمتر) بین ۵ تا ۱۵ سالگی رخ خواهد داد.او در ارتفاع قدامی ماگریلا تفاوت‌ های فردی زیادی مشاهده خواهد گردید و ضریب همبستگی بین اندازه دندان در ۱۵ سالگی و ۴ سالگی بسیار کم است. لذا اثرات متقابل کاربرد ایمپلنت و تغییرات دندانی در سنین کودکی غیر قابل پیشبینی ست. ایسری و همکاران نشان دادند که رویش دندان های فک بالا برطرح درمان با ایمپلنت اثر قابل توجهی خواهد گذاشت؛ به طوری که سرعت متوسط رویش طی سال های رشد ۱/۲ تا ۱/۵ میلیمتر در هر سال است و جبران این تغییرات توسط ایمپلنت در دختران ۹ تا ۱۰ ساله سخت و در پسران غیر ممکن به نظر خواهد رسید. تغییرات در ارتفاع کام نیز توسط مایر و کالیگ، با اندازه‌گیری فاصله بین مقطع اکلوزال تا مقطع کامی، حدود ۲/۵ تا ۶ میلیمتر ارزیابی شد که این مقدار شامل افزایش ارتفاع آلوئول و ارتفاع عمودی دندان های دائمی. کاربرد ایمپلنت در کودکان را باید بدانید.

همه چیز در مورد کاربرد ایمپلنت در کودکان

همه چیز در مورد کاربرد ایمپلنت در کودکان را بیان می کنیم. ابتدا دانشتید کاربرد ایمپلنت در کودکان چیست و حال باید عنوان کنیم که افزایش قابل توجه ارتفاع استخوان به ویژه در خلف کام سبب مدفون گردیدن بیش از یک سانتیمتر ایمپلنت در خلف فک بالا و حتی ظاهر شدن سطح اپیکال آن در کف حفره بینی خواهد گردید. رشد فک پایین بر خلاف فک بالا به رشد استخوان های جمجمه مرتبط نیست و جهتی رو به پایین و جلو دارد. بیورک با روی هم قرار دادن سفالوگرام‌ های متوالی نشان داد که رسوب استخوان در زیر سمفیز و تحلیل فک پایین (angle) عامل رشد غیر خطی فک پایینی و چرخش رو به جلوی آن است. روند این رشد در افراد مختلف بسیار متفاوت است و جهت رشد کندیل، مرکز این چرخش را مشخص خواهد ساخت به طوری که رشد عمودی کندیل با مرکز چرخش در انسیزورها، سبب صاف شدن حاشیه فک پایین، رویش لبیالی‌تر دندان های ثنایای پایین و کاهش در زاویه گونیال خواهد گردید. بررسی خواهیم کرد کاربرد ایمپلنت در کودکان را. در حالی که رشد قدامی _ خلفی کندیل با مرکز چرخش در مولرها، حاشیه ‌ای پرشیب، شیب لینگوالی انسیزورها و رشد عمودی آن ها وعدم کاهش اندازه گونیال را ایجاد می کند. لذا، جهت و مقدار چرخش فک پایینی در موقعیت نهایی دندان های فک پایین اثر بزرگی بر جا خواهد گذاشت. مقدار چرخش فک پایینی (هم چرخش داخلی و هم خارجی) از فک بالا بیشتر است، ولیکن تحلیل و رسوب استخوان در حاشیه تحتانی مندیبل آن را مخفی خواهد ساخت. قراردهی ایمپلنت در خلف فک پایینی به دلیل رشد کندیل و مدفون شدن ایمپلنت با درجات متفاوت در تمام کودکان به ویژه در مواردی که چرخش ‌های داخلی و خارجی زیاد فک پایینی وجود دارد، بسیار متنوع وغیر قابل پیشبینی ست. ایمپلنت در ناحیه قدام فک پایینی نیز قادر به تغییرات زاویه‌ای لازم جهت جبران چرخش‌های فک پایینی همانند دندان های دارای الیاف پریودنتال نیست و لذا زیبایی و عملکرد دندان های مجاور و مقابل را برهم می‌زند. رشد طولی فک پایینی در ناحیه راموس، با تحلیل در حاشیه قدامی و رسوب استخوان در حاشیه خلفی آن و همچنین در ناحیه کندیل رخ خواهد داد. همه چیز در مورد کاربرد ایمپلنت در کودکان را به اطلاع تان خواهیم رسانید در سایت تخصصی کلینیک دندانپزشکی دشتستان دنتال. مطالعه مردیس نشان داد که ارتفاع راموس ۱ تا ۲ میلیمتر و طول تنه ۲ تا ۳ میلیمتر در سال افزایش خواهند یافت. در نوشتار کرونین، دلیل برجستگی چانه در بزرگسالی، تحلیل ناحیه تحت دندانی ذکر شده و احتمال بیرون ‌زدن ایمپلنت این ناحیه به ویژه در سنین پائین تر مطرح شده است. استل مقدار رشد عرضی فک پایینی را کمتر از فک بالایی و افزایش همزمان طول و عرض به ویژه در خلف قوس فک پایینی را ناشی از طبیعت V شکل فک پایینی بیان کرده است. در قدام فک پایین به دلیل توقف زود هنگام رشد در سمفیز، رشد عرضی قبل رویش دندان های شیری به حداکثر خواهد رسید و ثابت می ‌ماند و تنها با رشد رسوبی محدودی ادامه می یابد. متفاوت بوده و رویش دندان های ثنایای دائمی به موقعیت نهایی آن ها در قوس، نزدیک‌تر است. مورس نشان داد که افتادن مولرهای شیری، رویش پره مولرها و حرکت مزیالی مولر اول موجب ۲ میلیمتر کاهش در طول قوس شده و با رشد فک پایینی تغییرات بیشتر خواهد گردید لذا، ایمپلنت قادر به تطابق با تغییرات ناشی از حرکت طبیعی دندان ها نیست. کل سیستم دندانی فک پایین نیز نظیر فک بالا، به طور یکپارچه جابجا خواهد گردید، ولی به دلیل محدودیت کمتر در رشد درزی و بسته شدن زود هنگام سمفیز، مقدار آن زیاد نیست. با وجود تغییرات محدود، نیاز به تنظیم زاویه و رویش عمودی دندان ها (به ویژه در انسیزورها) در پاسخ به چرخش فک پایینی، همچنین بیش از یک سانتیمتر افزایش ارتفاع آلوئول قراردهی ایمپلنت را مورد تردید قرار خواهد داد. در مورد کاربرد ایمپلنت در کودکان بیشتر خواهید دانست. کارشناسان سایت کلینیک دندانپزشکی دشتستان دنتال بیان می کنند که طی رشد، دندان های ثنایا و آسیای فک پایین به طور عمودی رشد می کنند. این افزایش به میزان ثابت در ارتفاع دندانی و استخوان آلوئول است و در مردان بیشتر از زنان می باشد، به طوری که در دختران تا سن ۱۳ تا۱۴ سالگی و در پسران تا ۱۵ سالگی ادامه می یابد. در مطالعه ریلو مشخص شد که افزایش ارتفاع قدام فک پایینی بین ۶ تا ۱۶ سالگی در دختران حدود ۶ و در پسران تا ۱۲ میلیمتر و در خلف فک پایینی در دختران حدود ۶ و در پسران تا ۱۰ میلیمتر است که این مقادیر اثر بزرگی برقراردهی ایمپلنت خواهند گذاشت. رویش دندان های ثنایای فک پایین سبب ۲ (در زنان) تا ۳ میلیمتر (در مردان) افزایش عرضی بین کانینی به دلیل جهت لبیالی رویش انسیزورهای دائمی، اندازه بزرگتر آن ها و راندن کانین ‌های شیری به فضای پریمیت خواهد گردید. این مقادیر با رویش دندان های پیش کناری و نیش تغییر نمی یابد و حتی بین ۱۳ تا ۲۵ سالگی کاهش اندکی در عرض بین کانینی مشاهده خواهد گردید. مطالعه مایر و همکاران، بیشترین میزان تغییرات عرضی را تا ۴ سال قبل رویش پره مولر ها ذکر کرد و نشان داد که عرض قوس با رویش پره مولر ها 2 میلیمتر، با رویش مولر اول ۲ تا ۳ میلیمتر و با رویش مولر دوم صفر تا ۲ میلیمتر افزایش می یابد. تغییرات عرضی در قوس دندانی افراد مختلف بسیار متفاوت است نتایج مطالعه هولوکامب نشان داد که پیشبینی عرض قوس در ۱۵ سالگی از روی قوس دندانی در ۴ تا ۵ سالگی قابل اعتماد نیست. لذا، با وجود این که کمترین میزان تغییرات در بعد عرضی فک پایینی رخ خواهد داد، ولی تغییرات متنوع و زیاد عمودی و چرخشی سبب تغییر در کل سیستم دندانی فک پایینی خواهد گردید. موضوع کاربرد ایمپلنت در کودکان را باید پیگیری کنیم.

کاربرد ایمپلنت در کودکان و تنوع عوامل رشدی

میزان رشد هر فرد مختص به خود اوست و عوامل متعددی نظیر ژنتیک، تغذیه، بیماری‌های سیستمیک و مسائل روانی آن را متأثر می‌ سازند. تفاوت‌ های بارزی نیز در جهت رشد اسکلت فکین و در نتیجه مسیر رویش دندان ها نشان داده شده است.به طور کلی سیستم دندانی با تغییر جهت و مقدار رویش، تنوعات اسکلتی را جبران می کند که نظایر آن را در افراد با صورت دراز به صورت رشد بیشتر و عمودی ‌تر دندان های ثنایا و در افراد پروگناتیک به صورت شیب لبیالی دندان های ثنایای بالا و شیب لینگوالی دندان های ثنایای پایین می‌توان مشاهده کرد." تفاوت‌های جنسی نیز از مهمترین متغیرهای رشد است. به طور کلی میانگین رویش دندانی در دختران زودتر (۲ سال) است. با شروع دوران قاعدگی (حدود ۱۵ سالگی)، رشد تقریبا کامل شده است، در حالی که رشد پسران تا ۲۰ سالگی ادامه می یابد. این تفاوت‌ها سبب رشد اسکلتی طولانی ‌تر و بیشتر فک پایین نسبت به فک بالا خواهد گردید.

کاربرد ایمپلنت در کودکان و ارزیابی رشد

قد و سن تقویمی (به دلیل تنوع عوامل مداخله ‌گر نظیر جنس، نژاد و تفاوت‌های فردی در مقدار و جهت رشد صورتی) تعیین کننده‌های مناسبی جهت ارزیابی رشد نیستند با این که هیچ معیار دقیقی برای ارزیابی توقف رشد وجود ندارد، سن اسکلتی، رابطه مناسبی با رشد فکین نسبت به سایرین داراست. مطالعه ‌های طولی نشان داده‌ اند که رشد در سرتاسر عمر با سرعت بسیار کمتر در همان جهتی که در طی دوره نوجوانی داشته، ادامه می یابد. به طوری که رشد صورتی به دنبال رشد استخوان های دراز اتفاق می ‌افتد (رشد دولیکوسفال). تهیه و سوپر ایمپوز سفالوگرام‌های متعدد به طور جداگانه و شش ماه یک بار و عدم مشاهده هرگونه تغییر رشد فکین طی یک سال می‌تواند تعیین کننده توقف رشد فکین باشد. رادیوگرافی مچ دست و مقایسه آن با اطلس ‌های طبیعی همچنین میزان استخوانی شدن مهره‌ های گردنی در عکس‌های سفالوگرافی، روش‌های دیگری برای ارزیابی حد رشدی و سن اسکلتی هستند. ایمپلنت در نواحی مختلف را مورد توجه قرار داده اند کارشناسان سایت کلینیک دندانپزشکی دشتستان دنتال.

_ قدام فک بالا: طبق مطالعه لدرمن و همکاران، این منطقه به دلیل استعداد به تروما وغیبت‌های ارثی متعدد دندانی، منطقه مهمی به شمار می‌رود.رشد ذاتی، زیاد و متنوع بعد قدامی، خلفی و عمودی این ناحیه که به افزایش رشد در همه ابعاد منجر خواهد گردید، نیاز به زیبایی دائمی لثه ژنریوال رستوریشن، وجود درز میانی کام که قراردهی ایمپلنت در مجاور آن سبب توقف رشد یا ناهماهنگی رشد عرضی خواهد گردید، همچنین طبیعت انکلیلوتیک ایمپلنت که به ایجاد دیاستم بین دندان های مجاور و ایمپلنت منجر خواهد گردید، دلایلی در به تأخیر انداختن قراردهی ایمپلنت در این ناحیه هستند. توجه ویژه به جنس نیز باید لحاظ شود.

_ خلف فک بالا: تنوع زیاد رشد قدامی _ خلفی و عمودی، رشد سه برابر عرض نسبت به قدام که به رشد چرخشی و حرکت مزیالی مولرها منجر خواهد گردید، فعالیت درزهای پایین آورنده فک بالا، فعالیت تحلیلی کف نازال و رسوب استخوان آلوئول و نگرانی از بزرگی بار وارده به ایمپلنت در این ناحیه به دلیل افزایش قدرت جوندگی، دلایل به تأخیر انداختن ایمپلنت در این ناحیه هستند. کرونین در نوشتار خود اثرات زیان‌آور پروتز های ترانس پالاتال سخت یا تکیه ‌گاه دو طرفه را بر رشد عرضی ذکر کرده است. قراردهی ایمپلنت در این ناحیه نیز بهتر است تا سن ۱۵ سالگی در دختران و ۱۷ سالگی در پسران به تعویق بیفتد. توجه ویژه به نوع پروتز و میزان بار وارده طی طرح درمان الزامی ست.

_ قدام فک پایین: این ناحیه بهترین ناحیه دندانی جهت ایمپلنت گذاری قبل از تکمیل رشد است.به دلیل بسته شدن زود هنگام درز سمفیز در دو سال اول زندگی و ادامه رشد به صورت تغییر شکل استخوانی (رسوب در ناحیه صورتی و تحلیل در ناحیه تحت دندانی)، ایمپلنت ‌گذاری حتی در کودک ۵ ساله نیز نتایج مثبتی را نشان داده است. با این حال هر چه ایمپلنت‌ها نزدیکتر به قدام قرار گیرند و پروتز آن ها برای ۵ تا ۶ میلیمتر افزایش ارتفاع دندانی و استخوانی قابل تصحیح باشد و همچنین دندان های ثنایای بیشتری را نسبت به تک دندانی جایگزین کنند، پیش‌آگهی بهتر است.گاهی مدفون شدن ثانویه به رسوب استخوان آلوئول و چرخش ‌های غیر دلخواه فک پایین محتمل است.

_ خلف فک پایین: رشد در بعد قدامی خلفی و عرضی (طبیعت V شکل فک پایین)، کاهش ارتفاع عمودی، حجم استخوان بالای کانال (تحلیل استخوان ناشی از ایمپلنت ‌گذاری)، رشد آپوزشینال آلوئول خلفی همراه پتانسیل چرخش‌های متنوع کندیلی، روند تحلیلی در ناحیه لینگوال به ویژه در ایمپلنت ‌های دیستالی ‌تر، نگرانی ‌های اولیه در ایمپلنت گذاری این ناحیه هستند. به علاوه از دست رفتن استخوان ثانویه به برداشت ایمپلنت با موقعیت نابجا، تحلیل استخوان ثانویه به بار زیاد، پتانسیل تغییر نسبت تاج به ریشه به دلیل رسوب استخوان و چرخش فک پایین، مواردی هستند که قراردهی تأخیری ایمپلنت تا اواخر دوران رشد را پیشنهاد می ‌نمایند.

کاربرد ایمپلنت در کودکان و تعداد بی دندانی

_ کودکان با غیبت تک دندان دائمی و مجاور سایر دائمی ها: در این دسته، رشد اسکلت بسیار مهمتر از سن تقویمی است و نگرانی اولیه رشد دنتوآلوئولار ناحیه مجاور به صورت رشد پایین و جلوی آلوئول فک بالا و افزایش ارتفاع فک پایین است. قراردهی ایمپلنت قبل از تکمیل رشد، سبب مدفون شدن ایمپلنت و ناهمگونی ژنژیوال به شکل نسبت نامناسب تاج به ریشه و نازیبایی خواهد گردید. مطالعه کرنز قراردهی ایمپلنت را پس از مشاهده توقف رشد در سفالوگرام‌ های دو سال متوالی توصیه کرد که این زمان در دختران ۱۶ سالگی و در پسران ۲۲ سالگی ذکر شده است.

_ کودکان با غیبت ‌های دندانی متعدد و مجاور دندان دائمی: این گروه می‌تواند جزئی از یک سندرم (اکتودرمال دیسپلازی) یا غیر سندرمی باشد. پیچیده ‌ترین تصمیم‌گیری مربوط به این گروه است و تعداد دندان های غایب و طول ناحیه بی دندانی اهمیت دارد." قبل از کار، موقعیت دندان و فضاهای بی دندانی با ارتودنسی تثبیت و در صورت نیاز پروتز های تکه‌ای تهیه خواهند گردید. قراردهی ایمپلنت تا زمان توقف رشد (یک سال سفالوگرام بدون تغییر) مطمئن‌ تر است، ولی گاهی عوامل روانی نظیر نیاز به زیبایی، عملکرد و ثبات بیشتر سبب ایمپلنت گذاری زود هنگام خواهد گردید. اطلاع از زمان تکمیل رشد جهت نیاز به جراحی ‌های تصحیحی ایمپلنت یا جایگزینی پروتز لازم است. فردی بدون انسیزورهای فک پایین مشاهده خواهد گردید که قبل از تکمیل رشد، مراحل ایمپلنت گذاری فکین او انجام شده است. رشد در بخش خلفی ایجاد اپن بایت می کند که می‌توان بعد از تکمیل رشد با جراحی یا اوسئودیسترکشن قطعه استخوانی او را بالا آورد یا به کمک پرسلن صورت استخوان آلوئول پایین مانده را تصحیح و زیبایی را بهبود بخشید. وانگرویک معتقد است تمام مراحل فوق باید به جهت رفع نقایص استخوانی و زیبایی لثه پس از تکمیل رشد با تأخیر انجام شود.

_ کودکان با بی دندانی کامل: اکثر افراد این گروه به اکتودرمال دیسپلازی مبتلا هستند. پروت و همکاران، تنها نگرانی در این افراد را رشد رو به پایین و جلو فک پایین و ایجاد تغییراتی در اندازه فک ذکر می کنند. علل کاربرد زود هنگام ایمپلنت در این افراد عدم رشد دنتوآلوئولار قوس ‌های بی ‌دندان و بهبود وضعیت روانی، اجتماعی و فیزیکی بیمار است: با این حال قراردهی ایمپلنت بهتر است تا هنگام رعایت کافی بهداشت دهانی (حدود ۷ سالگی) به تأخیر بیفتد." مطالعه ادمن نشان داد که قراردهی ایمپلنت در فک بالا و قدام سوراخ چانه ‌ای (عدم قراردهی ایمپلنت در خلف کانین) نتایج بهتری دارد.) پس از تکمیل رشد، جراحی ارتوگناتیک جهت تصحیح رشد اضافی فک پایین (رفع نیم‌رخ پروگناتیک) انجام خواهد گردید و وجود پروتز متکی بر ایمپلنت زود هنگام، انجام جراحی را تسهیل می کند. دندان پزشک به شکل فردی با دقت زیاد الزامی است. اکثر مطالعه ‌ها عدم کاربرد زود هنگام ایمپلنت در افراد در حال رشد را پیشنهاد نموده اند ۳۹۰ و اکثر دندان‌پزشکان نیز ترجیح می ‌دهند بعد از بلوغ جنسی دست به درمان ایمپلنت بزنند." با این حال اسمیت و همکاران، قراردهی ایمپلنت در قدام فک پایین را به دلیل تثبیت زود هنگام درز استخوانی در سمفیز، حتی در کمتر از ۵ سالگی گزارش نموده اند در حالی که مک دونالد توصیه می کند ایمپلنت گذاری در قدام فک بالا که بیشترین غیبت ‌های بی دندانی منفرد ارثی و اکتسابی را دارد، به دلیل تعدد درزها و تأخیر تثبیت استخوان تا حداکثر رشد قبل از بلوغ به تأخیر بیفتد" طبق برخی مطالعه‌ها، باید از قراردهی ایمپلنت در کودکان کمتر از ۱۶ تا ۱۸ سال اجتناب کرد، در غیر این صورت دندان به شکل اینفرااکلوژن نسبت به استخوان آلوئول رویش یافته مجاورش باقی خواهد ماند. طبق مطالعه برگندال و همکاران، تنها در موارد آپلازی کامل، مانند آنچه در اکتودرمال دیسپلازی ‌ها مشاهده خواهد گردید، می ‌توان از ایمپلنت زود هنگام استفاده کرد. باید در مورد کاربرد ایمپلنت در کودکان نکاتی مهم را بدانید. کاربرد ایمپلنت در کودکان می تواند اهمیتی فراوان داشته باشد. می توانیم توضیح دهیم کاربرد ایمپلنت در کودکان چیست.

سایر کاربرد ایمپلنت در کودکان

در مورد کاربرد ایمپلنت در کودکان بیشتر خواهیم گفت. باید بدانید سایر کاربرد ایمپلنت در کودکان را. مطالعه‌ های فراوانی ایمپلنت ‌ها را وسایل ارزشمندی در درمان های ارتودنیک به عنوان انکوریج معرفی می ‌نمایند که دلیل آن عدم حرکت حین ورود نیرو است .به ویژه در مواردی که انکوریج مناسب دندانی برای مثال به دلیل غیبت ‌های متعدد دندانی، وجود ندارد. کاربردایمپلنت در کودکان با برداشت‌ های وسیع استخوانی در نواحی تومورال فک بالا و فک پایین و بازسازی استخوانی طولانی مدت نیز مناسب است. کاربرد ایمپلنت درشکاف آلوئول پیوند شده در کودکان با شکاف کام و لب یک یا دو طرفه نیز موفقیت آمیز بوده است.۳۱ کاربرد ایمپلنت در سندرم‌های مادرزادی نظیر اکتودرمال دیسپلازی، ویلیام - برنر، آژنزی ‌های دندانی، همی فاسیال میکروزومیا، انتخاب مناسبی است. ایمپلنت در دیسترکشن اوستئوژنزیر (برای مثال در پروترکشن، فک بالا یا افزایش طول فک پایین در هایپوپلازی فک پایین) نیز کاربرد دارد. مزایای کاربرد ایمپلنت در افراد در حال رشد به اندازه نگرانی از قرار دهی زود هنگام آن بوده و کاربرد آن را مجادله انگیز ساخته است از آنجا که مطالعه‌ های زیادی از این نوع درمان منتشر نشده، تشخیص و درمان توسط با این حال اروسی با تأکید بر عدم وابستگی به هر گونه شرکت تجاری تولید کننده ایمپلنت، در مطالعه خود علی رغم رشد عمودی و عرضی استخوان مجاور ناحیه ایمپلنت، تفاوت رشدی این دو ناحیه را در حد قابل تصحیح یا تغییر به کمک ساختارهای پروتزی، ارزیابی کرده و قرار دهی زود هنگام آنرا در حفظ و رشد استخوان مؤثر دانسته است. آگاهی و ارزیابی اثر متقابل ایمپلنت با عواملی نظیر نحوه رشد اسکلتی و دندانی، محل و وسعت بی دندانی، دلیل بی دندانی (ارث، همراه با یک سندرم خاص، تروما، تومور)، میزان رشد باقی مانده، کاربری به عنوان تکیه ‌گاه ارتودنسی و جنس و زمان کاربری می‌تواند در تصمیم گیری و اقدام به ایمپلنت گذاری در سنین رشد مؤثر باشد.و ارائه یک پیشنهاد کلی برای زمان و چگونگی ایمپلنت گذاری در افراد در حال رشد به دلیل تفاوت میزان و جهت رشد در هر ناحیه بی‌ دندان، تفاوت بی دندانی ‌ها و درمان اختصاصی برای هر فرد کار دشواری است.بسیاری از دندان پزشکان مخالف درمان های موقتی جایگزین نظیر پروتز های ثابت و متحرک هستند و به دلیل مزایایی چون حفظ بهتر استخوان، خونرسانی موضعی بهتر، ایمنی سلولی با ارتشاح غالب سلول ‌های لنفوسیت T در نواحی ملتهب و ترمیم استخوانی ساده، همچنین برای تأمین زیبایی و بهبود عملکرد یا فشار والدین به کاربرد ایمپلنت بدون ارزیابی خطرات قراردهی زود هنگام آن به کار می‌رود. مطالعه ‌های متعدد توصیه می کنند که قرار دهی ایمپلنت به دلیل تغییرات رشدی فکین و دندان ها در کودکان با دقت و ارزیابی فراوانی انجام شود و تا حد امکان تا ۱۵ سالگی برای دختران و ۱۸ سالگی برای پسران به تأخیر افتد و پی‌گیر و به طور طولانی مدت شود. از طرفی ارزیابی عواملی نظیر، دلیل آنودشیا، جنس بیماران، میزان بلوغ اسکلتی، طراحی پروتز، میزان و کیفیت ریج استخوانی باقی مانده، توانایی حفظ بهداشت و خواسته‌ های والدین و بیمار می‌بایست در تصمیم‌گیری نهایی قراردهی ایمپلنت مورد توجه قرار گیرد. موضوع کاربرد ایمپلنت در کودکان را بررسی کردیم در این نشوتار از سایت کلینیک دندانپزشکی دشتستان دنتال.