صفحه:مجله دندانپزشکی
بررسی رابطه پرکننده آمالگام با سطح جیوه در خون زنان باردار
ارتباط چهار پرکننده امالگام دندانی یا بیشتر با سطح جیوه بالاتر خون در زنان باردار اما نه در حد بالایی که موجب نگرانی سلامتی شان شود. مقدار سهم پرکننده آمالگام دندانی با سطح جیوه در خون زنان باردار چقدر است را باید به صورت دقیق بررسی نمود. 2689 زن باردار از مطالعه مبتنی بر جمعیت ایالات انگلستان، مطالعه Avon Longtidunalوالدین و کودکان بودند، زنانی که تاریخ زایمان شان بین 1 آوریل 1991 و 31 دسامبر1992 پیش بینی شده بود. اگرچه کل زنان بارداری که در مطالعه Longtidunal Avon والدین و کودکان ثبت نام کرده 14.541 نفر بودند ولی در تحلیل حاضر فقط زنانی مورد بررسی قرار میگیرند که نمونه خونی داده و پرسشنامه های که سوالاتی در مورد سلامت دندان و پرکردن آمالگام دندانی بود پر کرده باشند. بیش از 165 سال است که آمالگام دندانی برای ترمیم دندان استفاده شده است و برای اکثر ترمیم ها بکار میرود تا پوسیدگی انها را درمان کند، اگرچه اخیرا مصرف آن به دلیل نگرانی مربوط به جیوه کاهش یافته است. سالهاست که بسیاری در مورد آسیبپذیری آمالگام دندانی بحث میکنند، درحالیکه، اکثر سازمانهای حرفه ای از جمله1) سازمان غذا و دارو آمریکا2)انجمن دندانپزشکی آمریکا و 3) فدراسیون بین المللی دندانپزشکی بیانیه ای در جهت حمایت از بی خطر بودن آن صادر کرده اند. اما برخلاف این حمایت ها برای استفاده اش، آسیب پذیر یا مسمومیت بلقوه آن ادامه یافت تا موردبررسی قرار گیرد، و برخی استفاده آنرا بویژه برای جمعیت های خاص از جمله کودکان و زنان باردار ادامه دادند تا بی خطر بودن آنرا انکار کنند. دو کشور نوروژ و سوئد قانونی برا به منظور محدود کردن استفاده آمالگام معرفی کرده اند، با اینحال، این اقدام جزئی از برنامه بزرگتری است که به دنبال کاهش بار کلی جیوه محیط است و صرفا آمالگام دندان را بویژه برای کسانی که از ترمیم آمالگام دندانی جهت حفظ سلامتی استفاده کرده اند مورد هدف قرار نداده است. مطالعه حاضر به ارتباط سطح جیوه خون با تعداد پرکننده آملگام دندان اشاره دارد که بطور دقیق در میان زنان باردار سنجیده شده است و نشان داد که زنان بارداری که بیش از 4 پرکننده امالگام دندان داشتند در مقایسه با زنان بارداری که3 یا کمتر از آن داشتند از غلظت بالاتری برخوردار بودند. نویسندگان مقاله حاضر در نتیجه گیری بسیار دقیق هستند تا بیان نکنند که پرکننده امالگام دندان در مادر منجر به آسیب پذیری یا مسمومیت جیوه درجنین میشود و یا غلظت بالاتر سطح جیوه خون را به هر تاثیر سلامت بیمار در جنین ارتباط دهند. در حقیقت، انها میگویند که هیچ مدرک تاریخی وجود ندارد که نشان دهد جیوه منتقل شده به جنین از مادر تاثیرات نامطلوبی در رشد کودک دارد. اما برخی از خواننده های این مقاله ممکن است از یافته ها دریابند که پرکننده های امالگام دندانی باعث اسیپ پذیر یا مسمومیت جنین میشود. به این خاطر باید مراقب بود تا چنین نتیجه گیری از این بررسی نشود، زیرا که سطح جیوه خون در زنان باردار سنجیده شده نه در جنین و این سطح حتی برای زنانی هم که 4 پرکننده یا حتی بیشتر استفاده کرده اند به سطح مسمومیت یا آسیب پذیری نرسیده است( در حقیقت سطحی که با 4+ پرکننده امالگام دندان همراه است فقط 2.28 mg/L بود که این میزان حتی کمتر از نصف مقدار[5 mg/L] جیوه موردنیاز طبق گزارش دپارتمان سلامت در نیویورک میباشد) و تاثیرات سلامت بر روی مادر، جنین یا کودک بعد از به دنیا امدن ارزیابی نشد. مطالعه حاضر کاملا بخوبی انجام شد و مزایای زیادی در روش متولوژی ان وجود داشت از جمله: نمونه مبنی بر جمعیت، اندازه نمونه نسبتا بزرگ و این حقیقت که محققین به دنبال کم کردن تعصب نسبت به این مسئله بودند که با وارد کردن چند سوال مربوط به پرکننده امالگام دندان در جایی وسط پرسشنامه این کار را انجام دادند بعلاوه آنها عوامل دیگری را به سطح جیوه خون ارتباط دادند همچون عوامل جغرافیایی اجتماعی و نوع تغذیه. نویسندگان بیان میکنند درحالیکه خودگزارشی از تعداد پرکننده های آمالگام دندان بعنوان راهی برای سنجش جیوه دندان، شاید ضعف محسوب شود اما آنها از اعتبار خود گزارش تعداد پرکننده ها برپایه مطالعه دیگری که درآن رابطه بین بررسی دندان و خود گزارش بالا بود، حمایت میکنند. ضعف اصلی این تحقیق این بود که تعداد پرکننده ها در طول بارداری 2 سال کامل بعد از پایان بارداری بود، درحالیکه میزان جیوه خون در طول بارداری سنجیده شده بود. بنابراین احتمالا بخاطر این فاصله زمانی و اینکه شاید زنان بخاطر نیاورند که چه تعداد پرکننده در دوران بارداری استفاده کردند سنجش برخی از سطوح اشتباه باشد. اما آنها در طرح سوالاتشان این فاکتور را در نظر گرفتند و به مقایسه نتایج به دست آمده از زیرگروه زنان پاسخ دهنده به سوالات 2 ماه بعد از زایمان و زنان 31 ماه بعد از زایمان پرداختند. علاوه بر این؛ نویسندگان موفق نشدند تا اندازه پرکننده آمالگام را که شاید به اندازه تعداد آنها مهم باشد در نظر بگیرند یعنی اینکه یک پرکننده بسیار بزرگ شاید به اندازه 5 پرکننده امالگام کوچک نباشد. با اینحال سنجش اندازه پرکننده ها در این مقاله ممکن نبود. باتوجه به محدودیتهای موجود در مطالعه حاضر(یعنی، مطالعه مقطعی، میدان مطالعه محدود،عدم بررسی تاثیرات سلامت، ناتوانی ارزیابی درست از سطح جیوه بخاطر ناتوانی در ارزیابی اندازه، تعداد و زمان دقیق قراردادن ترمیم کننده ها) متخصصین نباید روش کنونی خودشان را تغییر دهند با توجه به دردسترس بودن مواد ترمیمی دیگر چون کامپوزیتهای اصلی؛ پرکننده های آمالگام دندان ارزانتر، محکم تر و از حساسیت تکنیکی کمی برخوردارند.اگرچه برخی محققین حامی حداقل و یا نبود تاثیر سلامت مواد کامپوزیت دارای BPA هستند بااینحال ایمنی مواد کامپزیت دارای bisphonel A نیز مورد بررسی قرار گرفته است. محققین نتیجه گرفتن که با توجه به ارتباط بین تعداد پرکننده ها با سطوح جیوه خون و پتانسیل تاثیر سلامت مطالعات بلند مدت جهت تاثیرات سلامت دندان ضروری میباشد. بااینحال خواننده های مقاله حاضر باید متوجه بشوند که تا کنون مطالعات انجام شده در طول چندین سال موفق به کشف هیچ تاثیر سلامت در رابطه با پرکننده های آمالگام دندانی نشده است.
سخن پایانی
نویسندگان مقاله دریافتند که 6.47% واریانس سطوح جیوه خون از طریق پرکننده های آمالگام دندانی توضیح داده میشوند که این درمقایسه با 8.75% واریانس در سطوح جیوه خون که از طریق عوامل تغذیه ای مانند مصرف ماهی توضیح داده می شود. اصلی ترین فاکتور توضیحی وجود و تعداد پرکننده های آمالگام دندانی در زمان بارداری بود (طبقه بندی شده به هیچ، یک، سه ، چهار یا پرکننده های بیشتر). نویسندگان دریافتند که R2 (ضریب تعیین، که نسبت واریانس را در نتیجه نشان میدهد یعنی قابل پیش بینی از فاکتورهای توضیحی، تعیین کرد که سهم پرکننده های آمالگام دندانی در سطح جیوه خون 6.47% بود. همچنین فهمیدند که تفاوت کمی درمیزان سطح جیوه خون بین زنان بدون پرکننده آمالگام دندانی و زنان با 1 یا 3 پرکننده آمالگام دندانی وجود داشت. نتیجه اصلی میزان سطح جیوه در خون بود، که بصورت میکروگرم در هر لیتر اندازه گیری شد (mg/L).
